Dołęga-Chodasiewicz Jerzy (28.05.1932 – 05.08.2020) – urodzony w Wołominie, absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (mgr inż.), leśnik w lasach gospodarczych w Białostockiem, następnie kustosz Muzeum Przyrodniczo-Leśnego Świętokrzyskiego Parku Narodowego na Świętym Krzyżu (od 1969), współpracownik Studium Syndonologicznego w Krakowie. Jego zainteresowanie Całunem zaczęło się przypadkowo w warszawskich Łazienkach, gdy szedł do obserwatorium astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego i spotkał się ze znanym radioastronomem z Torunia (później z Krakowa), prof. Konradem Rudnickim, który wręczył mu fotografię twarzy człowieka z Całunu Turyńskiego. Od tego czasu myśl o Całunie – jak wielokrotnie wspominał – towarzyszyła mu przez całe życie. Za pośrednictwem o. Honoriusza Kowalczyka OP z Poznania, skontaktował się z dr. Stanisławem Waliszewskim, który zaprosił go do współpracy w badaniach syndonologicznych i popularyzacji wiedzy o Całunie. J. Dołęga-Chodasiewicz wykazywał się w tym zakresie niezwykłą aktywnością, pisując artykuły w prasach lokalnych, głosząc liczne wykłady o Całunie, m.in. dla nowicjuszy w klasztorze Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Świętym Krzyżu oraz w innych placówkach kościelnych. Miał także swój wkład w przygotowywaną przez S. Waliszewskiego książkę Całun turyński dzisiaj. Opracował wspólnie z jej autorem rozdział „Dlaczego Człowieka z Całunu możemy utożsamiać z Jezusem Chrystusem”, a samodzielnie rozdziały „Trójwymiarowy obraz Całunu” i „Historia Całunu turyńskiego w pierwszym tysiącleciu – najnowsze studia i analiza przekazów źródłowych” oraz ostatni, wspólnie z Bolesławem Makiejem, „Najnowsze hipotezy utworzenia się wizerunku na Całunie turyńskim”. Uczestniczył też w 1993 r. wraz z prof. Władysławem Fenrychem w Międzynarodowym Sympozjum Naukowym o Całunie w Rzymie, składając następnie obszerne sprawozdanie z niego w Krakowie w gronie polskich syndonologów. Zmarł w Domu Opieki Społecznej w Kielcach.
Krzysztof Pilarczyk